ส. สามัคคี

มีพระราชดำรัสและพระบรมราโชวาทจำนวนมากที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ทรงเน้นย้ำถึงความสามัคคีของคนในชาติ โดยเฉพาะพระราชดำรัสในวันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๑๘ ซึ่งเป็นช่วงที่ประเทศไทยมีความแตกแยกทางความคิดอย่างมาก มีความตอนหนึ่งว่า

“…แต่ตราบใดที่มีชีวิตอยู่ เราต้องทำงานด้วยความแน่วแน่ และด้วยเหตุผลที่แท้จริง ทำงานเพื่ออะไรก็ทำเพื่อความสุข ทุกคนก็ต้องการความสุข แต่ถ้าความสุขเป็นของเฉพาะบุคคล ก็เป็นความสุขที่โง่ ปีที่แล้วในที่ประชุมนี้ แม้มีคนน้อยกว่านี่ แต่ก็ยืนกันแน่นอยู่ ก็เคยพูดว่าถ้าคนคนหนึ่งในที่นี้ แสดงว่าต้องการมีที่ยืนให้มากกว่าที่มีอยู่เดี๋ยวนี้ คนอื่นก็เดือดร้อน ในที่สุดคนที่ต้องการความสุขส่วนตัวนั้น จะเดือดร้อนยิ่งขึ้น เพราะคนอื่น แม้จะมีจิตใจดีเท่าไหร่ๆ ก็จะอดกลั้นไม่ไหวที่จะตำหนิติเตียน หรือถึงขั้นที่จะลงไม้ลงมือ จัดการกับผู้ที่เห็นแก่ตัวนั้น ฉะนั้นสำคัญที่สุดก็ต้องอดทน และรักษาความสุขของตน และเห็นผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วย

“สามัคคีกัน ปรองดองกัน นี่ความหมายของสามัคคี ใครๆก็บอกว่าให้สามัคคีปรองดองกัน ช่วยเหลือเพื่อประเทศชาติ แต่แปลว่าอะไรก็ไม่รู้ ถ้าคนหนึ่งคนใดในที่ประชุมนี้ เรียกร้องพื้นที่สำหรับยืนเกินจำเป็น โดยอ้างความสุขส่วนตัว คนอื่นก็ต้องประท้วง เราทั้งหลายอยู่ได้ก็เพราะว่ามีความสามัคคีปรองดองกัน คนไหนที่ตัวโตหน่อยกินที่มากหน่อย ตัวเล็กก็กินที่น้อยกว่า แต่บางคนก็ตัวเล็กกินที่น้อย ถูกบีบบังคับ ก็เป็นลมไป พวกที่อยู่รอบด้านก็มีความสามัคคี ความปรองดอง มีความเมตตาซึ่งกันและกันก็ช่วยให้ผู้นั้นได้มีที่หายใจ ช่วยกันร่วมกัน

“ประเทศชาติก็เหมือนกัน ถ้าร่วมกันจริงๆ ก็อยู่ได้ แต่ถ้ามาคิดดู ในประเทศหนึ่งๆ มักชอบแบ่งพวกกันเป็นพวกทหาร พวกพลเรือน หรือตำรวจ พวกที่อยู่ในเครื่องแบบและพวกที่อยู่นอกเครื่องแบบ แบ่งเป็นพวกเจ้าหน้าที่กับพวกประชาชน แบ่งเป็นผู้ใหญ่ เป็นผู้น้อยเป็นผู้เฒ่าไดโนเสาร์กับนักศึกษาและนักเรียน แบ่งกันทั้งนั้น แต่ถ้าแบ่งกันมากเกินไป อยู่กันไม่ได้ ต้องช่วยกันทั้งนั้น…”

ที่มา : หนังสือ ตามรอยพ่อ ก-ฮ  ธ สถิตในดวงใจนิรันดร์