อยากเป็นไหม...ที่ 1?
ใช้แรงทำเงิน & ให้เงินทำงาน กด Subscribe รอเลย…
Facebook | Line | Youtube | Instagram
เคยดูหนังนอกกระแสที่ชื่อ Pawn Sacrifice หนังที่สร้างจากชีวิตจริงของเซียนหมากรุกผู้โด่งดังชาวมะกัน Bobby Fisher ที่ใฝ่ฝันมาตลอดชีวิตว่าจะโค่นแชมป์ชาวรัสเซีย Boris Spassky ให้ได้…
แม้ว่านัยของการแข่งขันจะไม่ใช่เพียงแค่เกมบนกระดานหมากรุก หากแต่มีนัยแฝงถึงการห้ำหั่นระหว่างสองมหาอำนาจอย่างอเมริกา และรัสเซีย แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้อย่างจัดเจนตลอด 2 ชั่วโมงของเนื้อหนังก็คือ “ความยากของการเป็นที่ 1”
– ยาก…ในการโค่นแชมป์?
– ยาก…ที่ต้องฝึกฝนอย่างหนัก?
– ยาก…เพราะต้องมีวินัย?
– ยาก…เพราะต้องเอาชนะใจตัวเอง?
เปล่าเลย…ความยากที่ว่า ไม่ใช่อุปสรรคของผู้ที่มีพรสวรรค์ มีความอดทน มุ่งมั่น ตั้งใจจริง และพยายาม อย่าง Bobby Fisher
แต่สิ่งที่ยากเกิดขึ้นหลังจากการ ‘เป็นที่ 1’
– ยาก…เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร
เพราะที่ผ่านมาเพียงแค่ต้องการเอาชนะ
– ยาก…เพราะไม่รู้ว่าต้องแข่งกับใคร
เพราะไม่เคยแข่งกับตัวเอง
– ยาก…ที่จะควบคุมทิฐิของตน
เพราะเชื่อว่าเก่ง เจ๋ง ดี เด่น เพียงคนเดียว
– ยาก…ที่จะถ่อมตน
เพราะลืมไปว่าชัยชนะที่ได้มา มีผู้อุปการะมากมาย
– ยาก…ที่จะไม่ลืมตัว
เพราะผู้คนและสังคมที่ห้อมล้อม ต่างยกยอปูปั้น
– ยาก…ที่จะดำเนินชีวิตต่อไป
เพราะไม่เข้าใจสัจธรรมของความไม่เที่ยง
เรื่องนี้จบไม่ค่อยสวย เฉกเช่นชีวิตจริงของคนต้นเรื่อง
นี่แหละมั้งสาเหตุที่ทำให้การพยายามเป็นที่ 1 อาจง่ายกว่าการ ‘รักษาแชมป์’
